En so kom nog 'n maand nader aan sy einde

Dinsdag 25 November 2015

En so het nog ‘n paar weke verby gegaan. Dalk nie die maklikste tye in my lewe nie, maar daar was vordering. Die wond is genees so dit is al iets om oor bly te wees. Dit was maar moeilik met die plek wat oopgebars het om die gedeelte weer geheg te kry, maar jou liggaam is gemaak daarvoor om sulke terugslae te hanteer en te homself te heel. So daar is darem een minder bekommernis.

Verlede Woensdag is ek Bloemfontein toe vir my opvolg besoek na die operasie. Dit was vir my nogal verbasend dat tussen al die mense wat daar was, seker 50+ mense, die dokter na my toe loop en kom groet en te sê dat ek vir hom goed lyk. Seker ‘n uur of wat later was dit toe my beurt om hom te sien. Voor ek in is het ek gehoor hy vra die suster by ontvangs of haar rekenaar se netwerk reg is want hy kry nie toegang tot inligting nie. So moes ek maar ‘n rukkie wag en eindelik het hy weer ingekom met ‘n redelike glimlag op sy gesig. Hy het goeie nuus vir my. Die gedeelte van die lewer wat hy verwyder het het gewys dat hy al die uitsaaings na die lewer uitgehaal het. Ek het oorspronklik gedink hy het net ‘n biopsie van die lewer geneem, maar toe vind ek uit dat hy ‘n redelike gedeelte moes verwyder wat vol carcinoid was.

Dit was vir my ‘n groot verligting, want dit gee my nog ‘n ruk langer om by my mense te kan wees. Die prognose vir aktiewe lewer carcinoid word in weke en in uiterste gevalle in maande gemeet.

Die operasie het werklik ‘n groot verskil in my lewe gemaak. Die dokter staan ook verbaas oor wat alles veroorsaak was deur die oordosis histamien en seretonin wat die gewas afskei. My reuk is terug soos wat dit in jare nie gewees het nie, en die amper voltydse sinus is weg. So het die arms ook herstel van die pellagra (dermititus) en is al die gejeuk weg. Met die omlyning van die dunderm kry die gewas dit nie meer reg om al die goeters vry te stel nie aangesien die kos die kortste paadjie, en ook die een met die minste weerstand, kies. So meeste van my kos gaan maar deur die stukkie dunderm wat oorgebly het wat skoon is, eerder as die pad te vat wat deur die gewas versper word.

Maar soos alles is daar maar ook newe effekte. Aangesien die kos maar net 90 cm derm het om deur te gaan en al die voedingsstowwe te absorbeer, gaan baie van wat ek eet verlore. Waar dit in die verlede ‘n paadjie van net so oor die 6 meter gehad het is dit nou verkort na 90cm. En dit dit is die groot probleem. Dit veroorsaak erge diarieë wat beteken dat sodra ek wakker word in die oggende dat ek sommer onmiddelik Immodium neem. En dan bestyg ek nogsteeds die troon so tussen 5 op ‘n goeie dag na 18 keer op ‘n slegte dag. Verder het ek maar min krag. Ek vind dit moeilik om 200 meter te stap want dan is ek poegaai, en my gewig het sover met so net oor die 18kg verminder. Klere wat ek verlede maand gekoop het in Cradock wat ek bang was dat te klein gaan wees, is skielik te groot vir my.

Maar een ding wat soos ‘n paal bo water staan, is dat ek die episode oorleef het. So het ons ook tot die besef gekom dat die HERE altyd daar is vir ‘n mens. Waar hy oorspronklik 19 jaar gelede toegelaat het dat ek akute blindederm ontsteking gekry het sodat die medici die oorspronklike carcinoid kon opspoor, so het die keer se blokkasie van die derms weer die gevolg gehad dat die dokters die metatsis (uitsaaings) na die lewer kon opspoor. En dit is die HERE wat ek ken, wat soos ‘n Dawid kan sê in Psalm 23: “Al gaan ek ook in ‘n dal van dood skaduwee, ek sal geen onheil vrees nie; want U is met my: u stok en u staf dié vertroos my.”

Na 'n maand weer by die huis

Met die laaste skrywe het ek gewag vir die operasie. Nou is dit ook agter die rug maar nog lank nie verby nie. Die Maandagoggend is ek toe midde in hierdie moeilike verdowing geopereer. Hulle het toe so min as moontlik verdowingsmiddels gebruik aangesien hulle glad nie morfien kan gebruik nie.

Op die ou einde was dit toe 'n epidural met al hul snaakse goed by.

Al wat ek weet is dat ek baie seer gehad het. Net deur asem te haal het die buik die derms in 'n spasma laat saamtrek. Die staf was nogal raadop maar toe die sjirurg vir hulle die rede gee was hulle baie meer simpatiek teenoor my.

So wat het hulle gevind? Beide derms was totaal verstop aangesien die gewas alles wat hy in die hande kan kry met sy tentakels nader trek en keer dat daar enige iets deur hul laat gaan. Op die ou einde het die span 'n gedeelte van 90cm gekry wat hulle toe kon gebruik om 'n nuwe paadjie te maak om by die dukderm uit te kom. Die kos kan nog steeds die normale paadjie neem, maar daar is 'n skoon pad wat dit ook kan neem. Die paadjie is nou net baie korter as normaal maar hy kan dalk ook 'n bietjie groei. Die een probleem waarmee dit my los is dat die hoofaar van die dunderm na die lewer wat alles vervoer sal moet sukkel om voeding in die hande te kry omrede hy buite hierdie omlyning is. Die dikderm kom hulle gelukkig los sny en die verdunning verwyder.

Die res was egter nie wat ons wou hoor nie. Die are na die niere loop ook deur die gewas en is ook besig om toe geknyp te word, so die niere gaan maar met tye seer word, soos vandag. En dan is daar die metastatis na die lewer. Hoe erg hierdie uitsaaing is sal ons eers teen 19 November weet.

Wat doen ons nou? Kuier by Su-Hannie op die plaas tot die steke uitkom, en dan vat ons dit maar dag vir dag. Die HERE is mos nog steeds in beheer. Vanoggend is die steke uitgehaal en is ek en Hettie weer terug na ons huisie  hier in die Karoo.