Na 'n maand weer by die huis

Met die laaste skrywe het ek gewag vir die operasie. Nou is dit ook agter die rug maar nog lank nie verby nie. Die Maandagoggend is ek toe midde in hierdie moeilike verdowing geopereer. Hulle het toe so min as moontlik verdowingsmiddels gebruik aangesien hulle glad nie morfien kan gebruik nie.

Op die ou einde was dit toe 'n epidural met al hul snaakse goed by.

Al wat ek weet is dat ek baie seer gehad het. Net deur asem te haal het die buik die derms in 'n spasma laat saamtrek. Die staf was nogal raadop maar toe die sjirurg vir hulle die rede gee was hulle baie meer simpatiek teenoor my.

So wat het hulle gevind? Beide derms was totaal verstop aangesien die gewas alles wat hy in die hande kan kry met sy tentakels nader trek en keer dat daar enige iets deur hul laat gaan. Op die ou einde het die span 'n gedeelte van 90cm gekry wat hulle toe kon gebruik om 'n nuwe paadjie te maak om by die dukderm uit te kom. Die kos kan nog steeds die normale paadjie neem, maar daar is 'n skoon pad wat dit ook kan neem. Die paadjie is nou net baie korter as normaal maar hy kan dalk ook 'n bietjie groei. Die een probleem waarmee dit my los is dat die hoofaar van die dunderm na die lewer wat alles vervoer sal moet sukkel om voeding in die hande te kry omrede hy buite hierdie omlyning is. Die dikderm kom hulle gelukkig los sny en die verdunning verwyder.

Die res was egter nie wat ons wou hoor nie. Die are na die niere loop ook deur die gewas en is ook besig om toe geknyp te word, so die niere gaan maar met tye seer word, soos vandag. En dan is daar die metastatis na die lewer. Hoe erg hierdie uitsaaing is sal ons eers teen 19 November weet.

Wat doen ons nou? Kuier by Su-Hannie op die plaas tot die steke uitkom, en dan vat ons dit maar dag vir dag. Die HERE is mos nog steeds in beheer. Vanoggend is die steke uitgehaal en is ek en Hettie weer terug na ons huisie  hier in die Karoo.