My laaste boodskap. (Dalk net vir die jaar)

En so kom nog ‘n jaar aan sy einde. Vir ons was dit ’n moeilike jaar gewees. Nie altyd geweet wat gaan volg nie en ook nie wat om elke dag te doen nie.

Hettie het sommer vroeg die jaar haar ondersoeke gehad en is sy in vir ‘n bilaterale mastektomie en toe vir chemo daarna. Gelukkig het die laaste bloedtoetse in September gewys alles is reg en weet ons dat die kanker weg is. Dit was net interessant dat die dokters gesê het dat haar ma dieselfde geen as sy gehad het maar dat dit die oorsaak was van haar kanker aan die ingewande.

Vandag sukkel sy maar met baie vog wat opbou in die arms en bokant die maag want al die limf nodes is verwyder en nou moet sy maar probeer om nuwe weë te skep om die vog af te dryf. Dan is die spiere ook nie 100% teruggewerk nie en is sy nou maar bors loos alhoewel sy “falsies” het, want haar onderklere bly opskuif en dan sit die goed soos ruikers op haar skouers. Sy het net ‘n lekker bos krulle bygekry en lyk haar hare nou van nature of sy dit baie krul. Maar dit pas haar en lyk sy pragtig. Haar hare onder die arms het verdwyn en het ek vanoggend een vir haar met ’n skêrtjie afgesny aangesien sy hom nie kon sien nie. Maar hy is maar baie eensaam daar onder die arm.

Self kan ek maar min sê. Die gewone ou pyne is daar, maar die regter long se funksie verswak maar verder, die hart is so nou en dan ’n bietjie seer en die arms en bene het nie veel krag nie. Dan het die ou Carcinoid versprei na die vel, wat volgens die geleerdes in Amerika maar baie seldsaam is, maar ongelukkig op eindtyd simptome dui. Dit voel net of ek op die strand geloop het met ‘’n nat kop en die wind het gewaai. So my voorkop, so hier en daar in die hare, onder en agter die ore en dan die nek voel maar grof. Dan leer ’n mens maar deur goed te probeer en te sien wat werk en wat werk nie. Die studie beskryf dit soos volg: “Metastases to the skin seem to be a late manifestation of advanced disease, but data in the literature are scant and limited to single case reports only [30]. These metastases may present as painless subcutaneous nodules [30], but sometimes they are extremely painful [31]. The pathogenesis of the severe pain encountered in these often tiny metastatic deposits remains difficult, as neural involvement is not a consistent finding. Pain can be difficult to manage with analgesics, but local excision has been demonstrated to provide satisfactory long-term palliation [31]”. Myne het ek maar beklemtoon.

Ek het probeer om ’n aanvulling te vat aangesien ek maar min opneem in die 90cm dunderm en toe vind ons dieselfde reaksie as die antibiotika. Binne 2ure is die maag deurmekaar en kom sommer alles uit en die neus dink hy het ‘’n erge slymerige verkoue van die histamien en daar is nog  ‘n proefneming op ’n einde. So dit is maar hoe dit gaan.

So op die einde van die jaar wil ek ook graag ’n ietsie deel oor hoe ons as Christene moet leer om te lewe in die komende jaar. Ek het baie jare gelede ’n stuk geskryf en wil graag hier ‘’n kort gedeelte aanhaal en dan net so ’n ietsie vir jou vra.

“Psalm 34:18  (34:19) "Kof. Die HERE is naby die wat gebroke is van hart, en Hy verlos die wat verslae is van gees. Menigvuldig is die teëspoede van die regverdige, maar uit dié almal red die HERE hom." “Psalm 51:17 "Die offers van God is 'n gebroke gees; 'n gebroke en verslae hart sal U, o God, nie verag nie!"

Die albaste fles

“En toe Hy in Betánië was, in die huis van Simon, die melaatse, terwyl Hy aan tafel was, kom daar 'n vrou met 'n albaste fles met egte, baie kosbare nardussalf; en sy breek die albaste fles en gooi dit op sy hoof uit”. Die salf hier verteenwoordig Salwing of Lewe. Dit was baie kosbaar, maar dit was gestoor in ‘n albaste fles. Albaster is ‘n tipe klip wat gebruik is om flesse van te maak. Om die binneste vry te stel, moes die uitwendige gebreek word. Hoeveel van ons hou meer van die fles as van die salf. Kom ons kyk verby die "flesse" en instrumente van God na die salf wat ongehinderd en vryelik voort stroom. Die lewe is in die houer, maar die houer moet gebreek word. Indien ons houers van hierdie salwing wil wees, laat ons die HERE vra om ons te breek sodat ons hierdie verborge geur en salf kan voortbring.

My vraag is net dit: Is jy nog ongeskonde of is jy so stukkend dat die HERE se salwing netdeur jou vloei sonder dat iets agterbly?

My bede vir die jaar wat voorlê is dat jy jouself sal beskikbaar stel dat Sy olie deur jou ander se lewens kan aanraak.

Dit is my boodskap vir hierdie feestyd wat ons ingaan, dat ons Jesus se hande en voete sal wees aan ‘’n wêreld wat dors na Hom.

Jesus het dit so mooi uitgedruk wat sal gebeur: “En op die laaste dag, die groot dag van die fees, het Jesus gestaan en uitgeroep en gesê: As iemand dors het, laat hom na My toe kom en drink! Hy wat in My glo, soos die Skrif sê: strome van lewende water sal uit sy binneste vloei. En dit het Hy gesê van die Gees wat dié sou ontvang wat in Hom glo; want die Heilige Gees was daar nog nie, omdat Jesus nog nie verheerlik was nie.” (Joh 7:37-39)

En dan ‘’n lied wat op die gedeelte baseer is vir ons om na te volg.

https://www.youtube.com/watch?v=jrnvSf2dX18

Sterkte vir 2018. Tot ons weer gesels.

Saterdag 11 November 2017

Ek kan nie glo dit is amper twee maande gelede wat ek iets geskryf het oor ons nie. Dit was maar net iets wat ek geweet het ek moet seker een of ander tyd iets doen, maar nooit die tyd gevat het om dit te doen nie.

Die weer is baie deurmekaar die jaar. Ons het gegaan van baie koud na redelike begin lente weer, toe skielik uiterste somer vir ‘n paar dae, toe weet ryp, toe weer koue dae, toe weer lente, somer en winter binne ‘n week, en nou lyk die week weer soos een van die weke. Vandag verwag hulle 26C hier by ons wat net lekker weer is. More is dit skielik 35, Maandag 34, dan val dit na die middel twintigs, en dan verwag hulle sneeu vir Woensdag of Donderdag met maksimum temperatuere van 13 en 11C. So weet nie wat gaan gebeur nie. Sien dit maar aan die vrugtebome ook. Die enigste bome wat vrugte het is die wat in beskutte plekke is, so geen perskes by ons nie.

Met Hettie gaan dit regtig goed. Haar hare kom baie mooi aan, en krul regtig baie. Maar dit is pragtig en het sy ook uitgevind met haar laaste bloedtoetse dat alles negatief wys. So dit lyk of sy dit op die regte tyd kon vind en dat alles nou net vorentoe goed sal gaan. Sy sukkel maar net met die water wat nie wil afwerk nie en is die arms en lyf vol water. Dan het hulle natuurlik ook al die spiere wat aan die borste was wat van die maag kom moes lossny, so hulle is ook maar ‘n bietjie losserig.

Ek weet nie wat met myself aangaan nie. Ek het gewoont geraak aan die maag soos wat hy was en al die ou ander gevolge soos moegheid en maar seer van die uitsaaings. Toe het Andre en Hester, dit is nou Hettie se suster Vienie se seun en sy vrou, al is hulle net ‘n paar jaar jonger as ons, hier kom oorslaap en het ek die oggend gevoel of ek ‘n bietjie verkouerig is. Voor ek weet wat my getref het, het die gewas soveel histamien afgesky dat ek baie erge sinisitus ontwikkel het en dat die dokter gedwing was om antibiotika voorteskryf om dit te probeer opklaar. En daar hou my maag en derms nie van die antibiotika nie en begin my maag pla wet so ‘n groot pla dat ek die Saterdag 80 keer toilet toe is, en altesaam 240 keer in 4 dae die toilet besoek het. Toe is dit probiotics, ander medisyne en jogurt om die maag reg te kry, en voor ek my oë kan uitvee sit ek weer met die sinisitus waar dit was. En dit is nou waar ek die afgelope 4 of 5 dae weer is. So ek weet nie wat het my getref nie want ek het nie gesien toe dit gebeur het nie. Die enigste voordeel is dat ek nou darem net so 4 of 5 keer by die toilet uitkom op ‘n dag waar ek gewoont was aan so 20 keer.

Verder is daar nie juis nuus nie. Ek sukkel om my kop rondom ‘n onderwerp te kry wat ek nou al ‘n paar weke aan skryf, maar die normale gedagtegang is nie daar nie, en ek kry nie die vloei van die gedeelte reg nie. Ek sal maar verder sukkel totdat ek dink ek het alles reg. Ek het darem al die boeke op my webtuiste weer op datum gekry met my standpunte want ek het geleer ek is maar self my grootste kritikus en moet so elke nou en dan gaan krap en goed byvoeg om dit dalk makliker te maak om te verstaan. Andre het my ook gevra hoekom ek nie die boeke instuur vir publikasie nie, maar ek kan net ‘n uittreksel uit ‘n epos insluit wat ek nou die dag gekry het nadat ek toe besluit het om maar weer iets in te stuur maar reeds geweet wat die uitslag sal wees. ”U artikel kan ongelukkig nie oorweeg word omdat dit nie voldoen aan die karakter van ons blad en aan die spesifieke vereistes vir navorsingsinhoude wat ons stel nie. Wees verseker dat hierdie brief nie enige refleksie op u werk wil werp nie. Dit dui alleen maar aan dat u werk ‘n ander karakter vertoon as die akademiese vakartikels wat ons in ons tydskrif plaas.” Die interessantheid was dat die vereistes skielik tussen die Donderdag wat ek dit ingestuur het, en die Dinsdag wat ek die antwoord gekry het, hersien is aangesien ek wel die vereistes gestoor het om seker te maak dat dit aan al hul vereistes voldoen, maar toe ek die Dinsdag gaan kyk toe is daar seker nog 20 verdere vereistes by geplaas waaraan artikels of boeke aan moet voldoen. Geen iets wat ek geskryf het sal nou ooit aan hulle vereistes voldoen nie. En al die uitgewers druk mos net dagstukkies en “voel goed” boeke van bekende persone.

So dit is maar waar ons is. Ons kan nie wag vir Esthee om Januarie te kom kuier met klein Lars nie. Dan gaan ons sommer sy eerste verjaarsdag ook hier kan vier.

So tot volgende keer, mooi loop en sterkte vir elkeen met julle paadjies vorentoe.

My lied vir vandag is iets wat Hettie baie na aan die hart lê. Geniet dit.

https://www.youtube.com/watch?v=H1WqAU7CzdY

Vrydag 15 September 2017

Vrydag 15 September 2017

Daar het nogal baie gebeur die afgelope maand of wat. Vir myself was dit sommer ‘n klomp mylpale. Of is dit nou kilometerpale? Daar was eers ons troudag herdenking van 45 jaar, die volgende dag my verjaarsdag en amptelike aftree datum volgens verskeie wette op 66, en dan my tweede verjaarsdag op 31 Augustus wat ek nou al vir 22 jaar vier nadat hulle so “per abuis” hierdie vreemde kanker in my ontdek het.

Ek het nou die dag weer gekyk na die oorspronklike brief wat die onkoloog vir die chirurg gestuur het. Gelukkig het ek eers 4 jaar gelede ‘n afskrif daarvan bekom, nadat ek deur my eerste Carcinoid krises gewerk het en die onkoloog ‘n afskrif van die oorspronklike verslag wou kry. Gelukkig het ek vir 18 jaar nie geweet wat daarin gestaan het nie, want dit sou nogal moeilik gewees het om dit daardie tyd te verwerk het. Die onkoloog het dit as volg gestel: “Soos telefonies met jou bespreek is die verdere hantering van hierdie pasiënt werklik problematies. Soos jy goed weet is radioterapie effektief simptomaties vir metastases wat pynlik is, maar dit is nog nooit in die adjuvante, “my vertaling (aanvullende)”, situasie getoets nie. Vanwee die problematiese area, nl. die dunderm is bestraling in hierdie area ook potensieël geneig tot komplikasies. Chemoterapie response wissel van 20-40% en daar is geen literatuur beskikbaar oor die adjuvante gebruik daarvan nie. Somatostatien-analoë is uitstekend vir simptomatiese behandeling (maar nie tumor behandeling nie) van gevorderde pasiente.”

Verder sit ek darem al van Dinsdag af met ‘n kortbroek vir die eerstekeer die lente, en begin daar orals tekens van lewe in die tuin kop uitsteek. Ek hoop nou net die ryp is verby want ons het nog twee weke gelede so ‘n swaar ryp gehad dat die dakke eers hier van 8:30 in die oggend begin smelt het. Indien dit weer gebeur is dit soos verledejaar waar daar geen perskes of appelkose aan enige boom was nie. Nou sien ek hulle verwag maar 16C vir ons vir Saterdag, en dit maak my bekommerd. Maar, verlede jaar se laaste ryp was eers in November, so dit kan nog baie maklik gebeur.

Gesondheid by ons is goed en wisselvallig. Hettie gaan goed aan behalwe vir die water wat nie wil afwerk in die arms en lyf nie. Al die limfnodes is tydens haar operasie verwyder en nou moet daar nuwe paadjies gevorm word om die water te dreineer. En dan het sy ook die week besluit sy kan nou maar haar kort hare vir almal wys en loop sy nie meer met ‘n mus of kopdoek rond nie. Sy het nou nogal bietjie meer hare gekry, en hulle kartel weer so ‘n bietjie. Net hulle is baie meer grys as voor die chemoterapie. Maar sy gaan aan en is weer haar ou self. Sy gun haarself ook baie meer tyd vir haarself en het geleer om nee te sê vir mense wat net altyd aangeneem het sy sal goed vir hulle doen.

Self is dit nie altyd lekker nie. Ek werk so gereeld amper elke dag deur ‘n Carcinoid krises waar die are net platval en ek geen energie het nie en dit tot 2 of 3 ure vat voordat ek weer “reg” is. En dan sukkel die gewas nou ook om seer te word en knyp hy al hoe meer die hoofaar wat deur hom gaan toe. So die linkerlong begin nou ook in die onderkant plat te val, die derms sukkel om kos deur te laat of besluit net om alles weg te gooi, en dan met die bloed wat sukkel om deur te kom vind ek uit dat die hart ook kla. Dit is nou so gewoonlik een of meer kere per dag wat ek voel dat die hart kla en weet ek nou presies waar hy sit. Hy raak maar net seer wanneer daar nie genoeg bloedtoevoer na hom self gaan nie.

Die uitsaaïngs is ook maar seer maar ek raak maar gewoont daaraan. Daar is kere wat ek moet voel of die goed nog seer is, maar dit is maar gewoonlik wanneer die ander seerplekke seerder is. Dan met die verandering van die seisoen is die ou rumatiek ook pynlik en voel ek party dae soos ‘n ou omie met al die gewrigte en goed wat nie wil buig of regop kom nie.

Dan het ons skielik sommer baie gaste die volgende paar naweke. Hierdie naweek kom Vienie, Hettie se suster, se seun Andre en Hester by ons oornag en kuier op pad na sy ma toe. Hy het besluit om sy 60ste verjaarsdag daar te gaan vier, en dan kom hulle die volgende naweek weer aan op pad terug Pretoria toe. 

So dit is omtrent ons nuus. Met die kinders en kleinkinders gaan dit goed. Theuns oefen hard aan sy golf en het nou die dag sy eerste toernooi aan deelgeneem, en vir ‘n agtjarige is dit nogal ‘n mylpaal. Dan het Jana weer ‘n klomp goed gekry vir haar viool en redenaars kompetisies en het sy ook een van haar eerste solo stukke gespeel. En tussen dit probeer ma nog om haar laaste jaar LLB te doen. En dan laaste is daar die klein Aussie wat sy ma toegeknoop het in sy sak. Hy het so ‘n lekker laggie en weet hoe om ma se aandag te kry, so sy moet maar bontstaan. Ons geniet dit want dan kry ons sommer skielik oproepe van haar wanneer sy twee of vieruur in die oggend moet opstaan vir hom.

So tot volgende keer geniet die lente. My lied kom van ‘n paar mans wat ek en Hettie baie van hou om na te luister en te kyk. Dit is ook waar ek hoop die mense my sal kry die dag wanneer ons nie meer op aarde is nie.

https://www.youtube.com/watch?v=1e4EZ_XCUvU

Of dalk is ek hier

https://www.youtube.com/watch?v=9vDCgF5bSIs

Sondag 6 Augustus 2017

Sjoe dit is ‘n lang tyd terug wat ek laas iets laat weet het. Maar dit is maar hoe die lewe is, partykeer is daar sekere goed wat baie aandag kry en dan is daar weer ander goed wat weer aandag kry.

Hier by ons het ons nog nie regtig kapok gehad die jaar nie. Net die eendag het dit vinnig geval vir so 10 minute, en toe is dit weg. En dan het die vlokkies ook so tussen die reën deur ook geval maar het as druppels die grond gehaal. Die winter is volgens die plaaslike mense, die wat nou al baie jare hier bly, ‘n gewone winter maar baie koue wintersoggende. Ek het soveel plante wat die jaar dood is en die vorige drie winters oorleef het, so ek dink ek stem saam met die koue oggende. Veral as jy elfuur in die oggend kyk en die temperatuur buite is so net oor vriespunt, en binne die kombuis so tussen 6C en 7C. Maar skielik die week het dit verander dat dit sommer amper 20C in die dag haal, en gaan af tot so -3C in die oggende. Dan kan ons nie kla nie. Ek dink ons koudste oggend die jaar was hier net by -13C. So nogal koud. En toe skielik gistermiddag toe ek vir ons ‘n vleisie op die vuur gooi, toe kom daar ander wolke oor as wat is die afgelope 2 dae gehad het en toe voel en lyk dit soos kapok weer. Maar toe is dit weer weg.

Hettie is oppad om goed te herstel na haar bilateral mastektomie. Die hare kom weer uit, dalk meer grys as voorheen, maar soos sy sê nou het sy net meer natuurlike highlights. Sy loop nog met ‘n mus want die kop raak maar koud sonder hare, en haar hare is maar nog kort. Ons is so bly dat dit soveel beter gaan met haar en is sy vinnig besig om weer haar kragte op te bou. Maar dit is hoe ek haar ken. So nou en dan raak dinge te veel in haar lewe, maar dan word dit hanteer en dan gaan sy weer aan. Sy geniet dit dat sy weer kan pottebakkery toe gaan en hulle as groep weer saam kan werk. En dan het die kunsleerlinge gevra of sy nie weer wil begin nie, want hulle mis die saam wees. So sy is besig om weer in haar element te kom en dit is lekker om te sien dat sy weer uitsien na die kuns want dit is vir haar so ‘n groot lekkerte om mense te help en dan ook so tussen deur iets vir haarself te doen. Vir haar is die dae te kort want sy het te veel handewerk om te doen. As dit nie brei is nie, is dit hekel, of naaldwerk, en dan kom die potte en kuns ook nog tussen in. En dan pla ek ook nog.

Met myself is dit maar wipplank ry. Daar is nou nuwe uitsaaïngs op die ribbes. Die een wat nogal pla is reg by die hart, en dan kla die op die skedel ook maar. Wanneer ek op my regtersy slaap raak die regter een agter die oor baie seer en kan ek nie aan die gedeelte om die oor vat nie, en wanneer ek op die linker sy lê dan trek die gewas die bloedvloei heeltemal toe aangesien die ou gewas nou altwee kante van die gewas probeer om die hoofaar toe te maak. So ek sukkel maar met asemhaal want die regterlong se onderste gedeelte kry nie meer bloed nie en het sy funksionaliteit verloor. Die week het die linker long ook begin kla en seer word, so ons wag maar en kyk wat daar gaan gebeur. Dan is daar nog die gevoel dat ek heeltyd versmoor, want daar kom nie genoeg bloed deur om suurstof te kan opneem en na die res van die liggaam te vat nie. En dan word die ou gewas aanhoudend groter en die spasie in die buik al hoe kleiner. Dit is nou al gewoonte om te eet, toilet toe te gaan om weer plek te maak vir die vars kos, en dan is dinge weer min of meer reg. Maar ek word maar gewoond elke week aan die nuwe omstandighede en dan gaan ek maar weer aan. Van tou opgooi is by my daar nie sprake nie en bestaan dit nie in my woordeboek nie. Nie nou nie en nooit voorheen in my lewe nie.

So ek doen maar min goed in en om die huis want die energie is net nie daar nie, en die seer is maar plaerig. Ek hou myself maar besig met skryf, en het so ‘n paar weke gelede Jesaja nader getrek. Ek het oorspronklik so tien jaar terug begin om so ‘n kort opsomming te doen oor wat Jesaja vir ons vandag beteken en het toe opgehou hier by hoofstuk 10. So nou het ek dit maar ‘n basis gebruik en gaan nou baie meer in diepte in en weet dit gaan my nog ‘n redelike lang ruk aan die gang hou. Ek is nou by hoofstuk 22 en dit trek al by 75 A4 getikte bladsye, so dit wil lyk of ek hier so net oor die 200 bladsye gaan hê wanner ek klaar is. Maar dit is wat ek geniet want dit hou my besig met dit wat na aan my hart lê. En ek is die ou wat op die ou einde die meeste leer, en dit is waaroor my lewe gaan. Die lewe is net te kort om nie te leer nie, veral nie van die HERE nie, en jy is ook nooit te oud om te leer nie.

Dan gaan dit goed met ons klein Aussie in Melbourne en raak hy elke keer wat ons met Esthee praat of whatapp, net groter en ouliker. Vrydagaand juis ‘n video gekry waar hy in die kombuis op sy stoel sit en lag en dan sy speelding op die grond gooi want hy weet ma kom tel op en dan kry hy ‘n paar soentjies. So hy hou sommer al die mondjie reg. Die vingertjies is nog bietjie dom om oop te maak, so hy werk nog daaraan.

Ek moet hierdie week my rose snoei en nuwe plantjies maak van die stukkies wat ek afsnoei, so ons sal maar sien watter dag of dae dit gedoen sal word. En dan moet die perskeboom ook gesnoei word, nie dat ons vrugte kry nie. Verlede jaar was hy pienk van die blomme en toe kom die ryp. Nie een perske aangehad nie. Maar hy gee darem bietjie koelte vir die rose hier in Januarie wanneer ons 40+ slaan.

My liedere vandag het nogal spesiaale betekenis in my lewe. Die eerste een het Esthee my laat hoor toe sy met die cd by die huis gekom het. Dit is ‘n fantastiese opname en so ook die tweede lied is seker van die ou wat die mooiste stem het in gospel musiek vandag. So ontspan en geniet dit saam met my.

Die eerste lied is hier. 

https://www.youtube.com/watch?v=oas1vwK6ALU&list=RDoas1vwK6ALU#t=66  Shalom Jerusalem - Paul Wilbur Die ou is ‘n bekeerde Jood en wys nog sy wortels met die lied. Ons het die hele VHS opname gehad  en die CD maar die VHS opname het verdwyn oor die jare, maar gelukkig vir youtube het ek nou die dag die hele opname weer gekry. So gaan kyk maar by https://www.youtube.com/watch?v=RKnJHkHV2fE&list=RDRKnJHkHV2fE#t=104 vir die hele lewendige opname. Daar is na seker 20 jaar plus nog tye wat ek trane afvee wanneer ek na die volledige opname kyk.Hierdie is ‘n 1 uur en 10 minute se opname so dit kan jou data baie vinnig opeet. Al stem ‘n mens nie altyd saam met die teologie nie, glo ek jy haal daaruit wat vir jou iets beteken, en weet ek dat die HERE elke ding kan gebruik om mense se aandag te kry. Indien jy wel die hele opname na kyk is daar een lied wat so pragtig is dat ek vir jare die inleiding as my “ringtone” op my foon gebruik het. Dit begin met regte basuine wat geblaas word. Ons het het twee koedoe horings en ‘n ramshoring maar om dit so te kan blaas is bokant my vuurmaak plek. Die lied is hier https://www.youtube.com/watch?v=k--jh8HuaNc I lift up my eyes.

En dan die tweede opname is by https://www.youtube.com/watch?v=LrhSjP5988E David Phelps End of the beginning. Die passie waarmee die ou sing en die strek van sy stem is net fantasties.

So tot volgende keer, geniet Augustus met al sy verjaarsdae in ons gedeelte van die Erasmus en Van Vreden/van der Walt familie. Siewn weer.

Woensdag 28 Junie 2017

Ek wil vandag so ‘n bietjie anders skryf as in die verlede. Waar ek gewoonlik maar net oor wat met die gesondheid aangaan geskryf het, het ek ook so ‘n gedeelte bygevoeg oor waarmee ek my besig hou, en dit is om maar te skryf oor moeilike onderwerpe van die Bybel, en dan van hulle ook as videos op youtube te laai.

Maar soos gewoonlik eers hoe gaan dit hier in die Karoo. Ons het gisteraand so 9mm reën gehad, en so 8mm voor dit gedurende die vorige week. Ons het so ‘n paar warmer oggende gehad waar ek gesien het dat dit darem nie onder vriespunt geval het nie, maar dan was daar dae waar ons eers teen 12 uur warm water in die kombuis gehad het. Dit is interessant dat altwee pype toegedraai is om te voorkom dat hulle ys, maar die warm water doen dit elke jaar. Soos een van Su-Hannie se vriendinne gesê het was dit nou die oggend -14C by hulle. Ons het darem so by -8c gedraai. Maar ten spyte daarvan dink ek ons is besig om aan te pas, of ons kom net nie meer so baie buite nie, want dit is vir my meer verdraagsaam die jaar as verlede jaar.

Ek het eers gister my dons duvet op die bed gesit nadat ek uitgevind het die warm kombers hou onder warm maar bo kry koud hier van 3uur in die oggende.

Met die gesondheid is dit maar elke dag moeilik. Gelukkig is Hettie klaar met haar chemo en kan sy nou begin aansterk. Selfs die hare kom darem nou weer soos “fluff” uit, maar dit lyk of sy die paar bruin hare wat sy nog gehad het, verloor het. Sal maar sien hoe lank dit gaan vat en of die hare darem ‘n bietjie meer is as voorheen en of daar kleur gaan wees of net wit.

Met myself is dit maar baie wisselvallig. Net wanneer jy dink jy het nou uitgevind wat die een seer veroorsaak dan vind jy uit dit is eintlik iets anders. Ek het nou al vir ‘n baie lang tyd, seker 3 jaar al, wat ek in die begin so ‘n steek pyn in die rug gekry het wat vir my gevoel het of dit die regter nier is wat so seer word. In die begin het ek dan maar ‘n bietjie beweeg of gestap en dan het dit beter geword of selfs verdwyn. So ‘n rukkie gelede het ek gevoel dat my longe die een aand wil ingee want hulle was baie seer en die rede was dat die longe nie genoeg bloed kry om suurstof na die liggaam te vervoer nie. Terselfdertyd het dit gevoel of iemand my so half wil versmoor, want die keel was maar ongemaklik.

Nou na baie proefnemings het ek uitgevind dat die seer nier nie ‘n seer nier is nie, maar deel van die regterlong wat nie werk nie. Ek het eers verledejaar uitgevind dat daar ‘n gedeelte is wat nie werk nie, maar nou weet ek dit is die seer wat ek kry. Dit het ek maar agtergekom van op verskillende maniere in die bed lê en wat die gevolge is. Wanneer ek op my regter sy lê word die pyn minder, en wanneer ek op die linker sy lê dan versmoor ek myself. So dit is maar ‘n rondtol in die nag op die bed om te verseker dat alles reg is en ek darem nog die volgende oggend wakker word. Dit is net moeilik om te voel hoe jy net sit en skielik gryp iemand jou om die keel en probeer jou verwurg. Dan weet ek ek moet maar opstaan of anders lê, want binne minute is die longe seer want hulle kry nie genoeg bloed nie.

So dit lyk maar of die gewas nou besig is om die onderste aorta heeltemal toe te druk, en/of die seretonin wat die gewas afgee die aar nou heeltemal wil verstop. So wanneer ek ‘n goeie dag het soos vandag dan voel ek weer die seer van die uitsaaïngs na die skelet, veral die oor en die ribbes en die sleutelbeen wat nou al altwee sleutelbene is, en dan die borsbeen. Maar ons vat dit maar dag vir dag. Die een aand wonder jy of jy môre gaan wakker word, en dan voel jy weer dat daar nog baie tyd oor is.

Soos ek in die begin gesê het, wil ek net so ‘n ietsie bysit oor my bediening en wat ek daarmee doen. Dit is nou die plek waar ek maar redelik kontroversieële onderwerpe aanraak, of mense nie graag wil hoor wat die Bybel vir ons sê rondom ‘n onderwerp nie.

So vandag wil ek graag vra: Watter tipe Christen is jy? Volg jy dalk die “Liewe Jesus” sindroom?

Ek wil graag vra of jy jouself met ‘n sekere groep Christene indeel, en of jy maar saam met die meerderheids opinie mense gaan?

Ek hoef net na Facebook te kyk en al wat jy sien is hierdie mooi versie uit die Bybel, of selfs hierdie mooi woord van die Dalai Lama, of moeder Teresa, of selfs Confusious, nie dat die laaste klomp Christene is nie. Mense kan nie wag om te sien wat vandag se dagstukkie vir hulle gaan inhou nie, want hulle wil net weer op die skouer getik word en gesê word alles is reg. Hulle sal altyd mense soos ‘n Joel Osteen volg want hy bou sy gemeente daarop dat hy nooit sonde sal aanspreek nie.

Ek weet ‘n mens het nie heeldag net gedeeltes nodig wat vrae vra nie, maar wanneer jy wel in die regte verhouding staan, kan hierdie gedeeltes jou dalk net so onderskraag as die “vuil” versies. Dis nou die versies wat so gebruik word dat die Bybel se bladsye by hulle al vuil is, terwyl ander dele van die Bybel nog nooit oopgemaak is nie.

Dit is hoekom ek aan die begin gevra het of jy dalk die “Liewe Jesus” sindroom volg. Wanneer ons hoor dat Jesus sy eie sweep gevleg het voordat hy die klomp uit die tempel gejaag het dan sien jy hoe mense terug deins. Dit is so dat ons nie altyd daardie gedeeltes wil hoor nie, want dalk is jy reeds in ‘n diep gat en het jy nodig om te hoor hoe lief Hy jou het. Maar ek kan die tempel voorbeeld ook omswaai en jou daaruit vertroos, want Jesus maak seker dat valsheid nie maklik teen ons gebruik kan word nie.

Die grootste probleem wat ek het met al hierdie ou mooi versies is dat dit ons versie Christene maak, die “Liewe Jesus sindroom” en nie dissipels van Jesus nie. Want ek moet as dissipel leer om beheer te neem en soos Jesus te word.  Ek moet kan optree soos Hy opgetree het, want ‘n dissipel doen soos die Een waarvan hy ‘n dissipel is.

So met dit as agtergrond het ek redelik baie goeters by my webtuiste bygevoeg, dinge soos “Op ‘n drafstap deur Romeine” ‘n verduideliking van Mattheus 24 en 25, en dan ook videos gedoen oor Jode en die Kerk, watter is watter en sommer ‘n hele klomp ander goeters ook. So gaan maak maar daar ‘n draai indien jy wil by http://www.shama.org.za vir my webtuiste waar jy ook skakels sal kry na my youtube kanaal by: https://www.youtube.com/user/LouwErasmus

Soos gewoonlik sluit ek ook af met ‘n ou video wat my nogal troos, en dit net makliker maak om te glo dat Hy my ook as Sy kind liefhet.

https://www.youtube.com/watch?v=Tx97Jrbrhvw&list=RDaidWs3tceYw&index=28

Dit is Phillips Craig and Dean met “When God Ran”.

Saterdag 3 Junie 2017

Dinsdag is dit Barney se verjaarsdag, en kan ek nie glo ek is dan al 42 jaar lank pa nie. Ek kan nog goed onthou hoe Hettie die aand voor sy geboorte ons deken se bondeltjies wol af gemaak het, soos wat jy partykeer op ‘n trui kry, en ek vir haar gesê het sy moet rus, want die baba kon enigetyd kom. Daardie dae was dit nog ‘n groot verrasssing wanneer die baba gebore word om te sien of die ‘n seun of dogter is. En my woorde was nog nie eens koud toe sê die hospitaal sy moet maar inkom en ek kan gaan slaap, want die eerste baba vat mos maar lank. Min het hulle geweet dat ek twee ure later moes jaag om betyds by die hospitaal te wees vir sy geboorte.Gelukkig was daar nie verkeer halfvier in die oggend nie. Ons het later jare vir Barney gespot omdat die hospitaal in ‘n ouetehuis verander is in Emmarentia in Johannesburg, en gesê hy sal altyd goed met ou mense oor die weg kom, en min geweet dit is maar wie hy is, die wêreldse geduld met almal.

Een iets wat ek sedert my vorige skrywe uitgevind het is dat ek alreeds daardie tyd Carcinoid sindroom gehad het. Om die waarheid te sê nadat ek vir ons facebook groep moes dink wanneer ek die eerste simptome van die ou siekte gehad het, het ek uitgevind ek was so 15 jaar ou toe dit begin het. Geen wonder dat hulle in 1995 al ‘n gewas van oor die 100mm kon verwyder het nie. En dit vir ‘n baie stadig groeiende kanker. My huidige gewas is nou eers 77mm lank na 22 jaar.

Ek het vroeg  al gesukkel met wat die dokters maar toegeskryf het aan hooikoors of allergiese reaksie teenoor sekere stowwe, ek seker elke maand deur 2 bottels Kem-o-Dene, ek kry nou nog die reuk wanneer ek daaraan dink, gegaan het om die diarieë in toom te hou, en die besoeke aan die dokter wanneer ek soos ‘n sak patats inmekaar gesak het van lae bloeddruk. So na al die goed lyk dit vir ons groepie of ek sover die langste met die kanker al rondloop in ons groepie, so oor die 51 jaar al.

Na ek al die vrae beantwoord het wat die ou Prof Woltering in die VSA gevra het, het dit my eers getref hoe die ou siekte ‘n mens se persoonlikheid kan verander, van iemand wat altyd maar geluister het en raad gegee het met almal se probleme, na iemand wat nogal baie vinnig warm onder die kraag kan raak. Net nie aan my verkeerde kant kom nie, terwyl ek eintlik maar ‘n baie rustige ou was vroeër jare.

So waar staan ek vandag? Die ou gewas om besig om die hoofaorta (onderste een tussen jy derm en ander organe) toe te maak. Ek sukkel maar met pyn in die buik want dit voel of die derm nie genoeg bloed kry nie, en so nou en dan kry die longe nie genoeg bloed om suurstof na die res van die lyf te vat nie. Die niere is nou al pal vir die afgelope jaar of wat waar hulle met minder bloed moet klaarkom. So wanneer die ou aar gaan besluit hy is toe, weet ek nie wanneer dit gaan wees nie, maar dit kan seker nie meer te lank wees nie.

Hettie het nog twee chemo behandelings wat voorlê, en dan is dit darem agter die rug. Sy sukkel maar met die nuwe chemo aangesien dit haar erge infeksie gee waar hulle dit toedien. So sy vat maar ‘n week of meer voordat sy min of meer weer haarself is, net om weer te begin. Ek dink ons sal albei nogal bly wees wanneer dit verby is want ons raak maar moeg vir lewer, brokkoli, spinasie en al die kos hoog in yster om haar reg te kry vir die volgende keer.

En die winter het by ons geariveer, en sien ek dat ons volgende week Donderdag en dan later op Saterdag of Sondag, dalk sneeu kan verwag. Die ryp was net baie vroeg die jaar, al voor 15 April, en jy sien dit sommer op die plante. Van die plante begin aan te pas aangesien dit nou al hul vierdie winter is, en hulle redelik hard geword het en beter bestand is teen die lae temperature en ryp.

So dit is maar al van ons kant. My liedjie vir die keer se skrywe In the time that You gave me:

https://www.youtube.com/watch?v=Mfb6vbCWqYQ

Dinsdag 9 Mei 2017

Ek sien ek het lanklaas iets laat weet van ons kant af. Maar met al die vakansiedae en dinge wat maar by ons aangaan, is daar nie altyd tyd om net rustig te word en te skryf nie.

So kom ons begin by die weer. Die winter is hier by ons met ryp wat my grasperk klaar geel het, die lelies se blare is weg, en waar jy kyk in net blare. Ons slaap al met winter beddegoed, alhoewel dit darem nog nie nodig is om warmkomberse aan te sit nie. Ons kry so af en toe nog ‘n lekker bui reën, maar ek sien dat ons dalk die naweek ‘n bietjie kapok kan kry. So as julle koud kry het ons heel moontlik die mooi gekry. Maar ek sal maar sien wat die weer later die week sê.

Hettie het nou haar “red devils” agter die rug, en nou is dit nog drie chemo behandelings wat voorlê. Sy vat dit baie goed en is gewoonlik die eerste week so ‘n bietjie rof maar daarna raas sy met my as ek wil winkel toe loop, want dit is haar oefening. So dan laat ek haar gaan want dit is seker beter vir haar as vir my om te gaan.

Ekself is maar nie altyd lekker nie, om die waarheid te sê het ek redelik lank laas ‘n paar lekker dae na mekaar gehad. Die lyf is maar seer van die uitsaaïngs veral die na die sleutelbeen, nek en kop, en die Rhumatoid Arthritus, so ek kan nie juis swaar werk doen nie. Glo my as ek sê swaar werk is nou soos ses dae vat om ‘n perskeboom te snoei. En dan is die gewas nou maar besig om my te waarsku dat hy die hoofaar tussen die derm en die lewer finaal wil toemaak. Ek kry sulke tye waar daar maar gedeeltes van die lyf nie bloed en suurstof kry nie, so ek weet nie wanneer hy sy laaste dinge wil doen nie. Soos vanoggend in die bed het die reegterbeen gevoel of hy “slaap”, so vol doringtjies, en toe ek opstaan is alles weer normaal. So probeer ek nou maar ook om net op die linkersy te slaap want anders druk die gewas die aar so toe dat my hele lyf “slaap”.

So dit is maar waar ons is. Klein Lars word by die dag groter daar anderkant in Melbourne en is hy die Sondag by hul gemeente ingeseën. Baie goed om te sien hoe hulle hele groepie om hom staan en vir hom bid, en was bly dat sy oupa Lars ook daar kon wees.

So tot volgende keer, ek weet nou nie wanneer dit sal wees nie want ek skaal maar bietjie af, mag dit met julle welgeluksalig wees.

Die liedjie wat ek vandag wil deel is maar ook net nog een van my gunstelinge.

https://www.youtube.com/watch?v=LRRlN_YQRio

Net so ‘n definisie van welgeluksalig. Ek het dit so ‘n jaar en ‘n half gelede gedeel.

Wel - Dit gaan goed, jy is nie siek nie, jy het nie tekort nie,

Geluk - Bly, lag, verheug, dit borrel in jou, staat van ekstase, nie vyande nie,

Salig - Rustig, nie bekommerd nie, ek weet waar ek heengaan as ek sterf

Driemaal goed gaan met ons. Wel - Liggaam, Geluk - siel, salig – gees

http://shamaministries.blogspot.co.za/2015/12/my-wens-vir-jou-as-leser-mag-dit.html

Dinsdag 28 Maart 2017

Hier by ons begin die weer te verander. Soos ek hier sit vandag weet ek nie of dit warm of koud is nie, want die oggende is die temperatuur al klaar hier by 4 of 6 grade C. Dit sit so ‘n byt in die oggendlug, en dan is daar so ‘n skraal windjie wat so regdeur jou probeer waai. So dit lyk of ons op pad is vir ‘n vroeë winter wat ook koud gaan wees.

Gelukkig het ons redelik reën gehad en is daar in die distrik plekke wat oor die 600mm reën van Januarie af gehad het. Van die plaas damme, gronddamme, in die omgewing het ook maar meegegee en is selfs ‘n gedeelte van die dorp oorspoel toe die wal van ‘n dam net bokant die dorp uiteindelik meegegee het.

Met Hettie gaan dit fisies baie goed. Haar operasie se wonde het fantasties genees, maar sy het ook ‘n plaaslikke persoon gehad wat haar gehelp het. Die dame wat by die ouetehuis werk, het gespesialiseer in wond behandeling voor sy hier by ons aangekom het, so dit was nooit eers ‘n probleem om te dink wat moet ons maak nie. Sy was maar net altyd daar en het Hettie onder hande geneem en selfs vandag nog kom sy so elke nou en dan in om te kyk of ons nog olie aansit om die wond beter te laat lyk. Hettie het haar eerste chemo agter die rug en volgende Maandag is dit haar tweede een. Volgens die wat weet is dit dan wanneer die hare begin uitval en het sy klaar gesê dan steek sy maar die knipper voor in en trek hom agter uit. Sy het dit moeilik gehad vir die eerste paar dae maar deesdae voel sy redelik goed. Sy hou tot my dop sodat ek nie probeer om te veel goed te doen op ‘n dag nie, so alles is reg. Dit is maar ‘n moeilike tyd wat vir haar voorlê, maar ons weet gelukkig dat ons krag nie uit ons self is nie, maar uit die HERE wat alle krag besit. Die mense in die dorp kan nie glo dat ons, maar meer net sy, die dorp volloop van winkel na winkel elke dag. Volgens hulle moet ons albei in die bed wees en siek lyk. Ongelukkig is dit nie een van ons twee se kenmerke nie.

Self is dit maar moeilik. Dan het ek ‘n paar goeie dae, en dan skielik kom daar net ‘n insinking en is ek regtig niks werd nie. Dan sit ek maar soos nou in die sitkamer sommer met die rekenaar op my skoot en skryf. En gelukkig het ek nogsteeds daardie gawe van die HERE waar Hy soveel goed vir ‘n mens net oopmaak. En dit partykeer sonder dat ek eers vra dat Hy my sal wys hoe om gedeeltes te interpreteer.

So het ek dan vroeër vandag ook klaar gemaak met my jongste stuk oor die boek van Romeine. Daar is sovele mense wat sovele verskillende teologiese standpunte daar uitgehaal het oor die eeue dat dit maar moeilik was om daaroor te skryf. Vir die een is die een gedeelte belangrik en vir die ander een is dit weer ‘n ander gedeelte, en dan kyk ek maar op die Christelike forums op die internet en staan jy verstom hoeveel verskille daar uit een sin kan uitvloei. En dan wonder ek maar net stilweg hoe is dit moontlik om almal te kry om te glo in die boodskap van geregtigheid wat die Bybel vir ons skets as ons nie eers oor een sin kan saamstem nie.

So ek het maar die boek op my webtuiste gesit en sal seker later die week begin met die vertaling daarvan in Engels. Gewoonlik is dit op die ou einde ‘n oorskryf eerder as ‘n vertaling, want om idiome te vertaal is partykeer maar moeilik. U kan dit hier gratis aflaai.

So, die naweek is ons weer op die plaas en ry ons Maandag vroeg deur Bloemfontein toe om agtuur daar te wees vir Hettie se volgende chemo en vir my CTscan. Dan slaap ons oor en sal ek Dinsdag middag uitvind wat hulle beoog met my, of hulle iets kan doen of nie. Al wat hulle maar kan doen is probeer om die gewas kleiner te kry sodat hy minder seretonin en histamien in my ligaam pomp, en dalk kyk of die regterkant se hartklep nog reg funksioneer en of dit die oorsaak is van my moegheid. Indien hulle net so ‘n bietjie meer spasie kan maak sal dit ook help, want dit is nogal ongemaklik om na elke maaltyd eers toilet toe moet gaan om plek te maak vir dit wat jy nou net geëet het, en om die pyn so ‘n bietjie te laat daal, so van ‘n nege na ‘n sewe sal nogal baie help. En dan is daar die uitsaaïng na die kop wat maak dat my regteroor doof is, en dat die kliere by my kake altyd seer is, so asof ek pampoentjies het. Gelukkig het dit darem nie die nagevolge van pampoentjies nie, want dit moes ek deurgaan toe die kinders van die skool af met pampoentjies huis toe gekom het.

Hettie het ook vir my ‘n stut gemaak wat ek nou kan gebruik in die kar sodat my nek nie so seer word nie. Die ou RA is seker een van die pynlikste goed wat ‘n mens kan kry, veral wanneer dit jou amper ‘n uur in die oggende vat om aan die gang te kom, en die vingers nie meer goed wil vashou of vat nie. Of die skaniere, die heupe en die knieë wat so seer is dat ek partykeer wonder wat nou die ergste pyn veroorsaak, die RA of die kanker. Ek weet nie meer nie.

Gelukkig kan ons nog die lewe saam verder gaan, en is ons daar vir mekaar. So tot ons weer gesêls, groete vanuit Steynsburg.

Die lied wat ek vandag na verwys pas so by dit wat ek en Hettie voel is partykeer nodig om werklik te weet wie jou verlosser is.

https://www.youtube.com/watch?v=xNT7EeF0NUA

Woensdag 8 Maart 2017

Dit is nogal ‘n hele rukkie gelede wat ek laas iets gedeel het. Om die waarheid te sê het ek glad nie in Februarie iets gedeel nie, maar tog was daar baie goed wat gebeur het. Ons was al weer terug by ons huis, weer op die plaas by Su-Hannie hulle, en is al weer terug by ons huis. En dan gaan ons Sondag alweer plaas toe.

Hettie se operasie wonde is so 99% gesond, so dit is baie goeie nuus. Ons was toe Maandag by onkologie en hulle wil baie goeters doen. Vir Hettie sal sy volgende Maandag uitvind wanneer haar chemo begin. Sy moet seskeer gaan is dit elke drie weke uit mekaar. So dit is dan 18 weke van chemo. Daarna volg ‘n maand van bestraling van Maandag tot Vrydag, elke dag vir die maand. So indien hulle nou begin hoop ons sy sal so teen einde Augustus of begin September seker klaar wees met die storie, en dan is dit maar verdere toetse om te sien dat hulle alles kon dood kry. Haar kanker was baie agressief, so alhoewel hulle alles kon verwyder, weet hulle nie hoeveel nog in die bloed en beenmurg gebêre is nie.

Self moet ek ook weer onder die mes deurloop om “debulking” te doen van die gewas sodat my lewens kwaliteit kan verbeter. Dit sal baie goed wees as hulle die klok so ‘n paar jaar kan terug draai vir my. Maar, dan is daar die Rheumatiod Arthritus wat maar baie moeilik is. Die rug is so swak dat hulle bang is dat van die werwels kan breek en net so met die nek. Daaraan kan hulle nou nie juis iets doen nie. Wanneer dit sal wees sal ek nog oor moet besluit aangesien Hettie nou die grootste prioriteit is. Vir my kan ek maar seker aangaan totdat sy klaar is en dan sal ek gaan sodat sy my dan weer kan bystaan. Om albei dieselfde tyd behandeling te kry sal nie werk nie, want wie gaan na wie kyk.

Dan het Esthee en Francois so ‘n verrassing gekry toe klein Lars 4 weke vroeg sy opwagting gemaak het. Hy is te oulik en nou op 3 weke weeg hy al 3 Kg. Maar hy gee hulle soveel vreugde en dit is iets wat ek en Hettie nie gedink het ooit sal gebeur nie. Esthee en Francois het net so ‘n groot verrassing gehad toe sy verlede jaar in Julie uitgevind het sy is swanger.

Daar is een groot ligpunt en dit is dat dit Januarie begin reën het en dat jy nie kan glo hoe die natuur verander het nie. Waar verlede Desember net grond was, staan die gras kniehoogte, en damme soos by Smithfield wat vir seker 5 maande leeg was loop oor. Die groot dam op die plaas het baie water bygekry en hopelik sal die boorgate ook begin herstel. Dit het ook gemaak dat ons darem nie nou meer elke dag moet sukkel met die lokasie se bokke en beeste in die tuine op die dorp nie, want daar is weiding in die veld. Ons het hier so net oor die honderd millimeter gehad en op die plaas trek hulle oor die 200 mm. Daar is van die plase in die omgewing wat meer as 400mm gemeet het. Die een boer het nou die dag vir Barney gesê dat sy pa wat nou al 92 jaar oud is, sê dit was nog nooit so droog nie, maar ook dat dit nog nooit so baie gereën het wat hy van weet nie.Almal verwag egter ‘n baie koue winter met baie sneeu. So ons sal maar sien.

Die video wat ek graag deel vandag is een wat nogal baie na aan my hart lê. Dit is ‘n ou lied, maar pragtige opname.

https://www.youtube.com/watch?v=9DoDgCiZoFg

Woensdag 25 Januarie 2017

Sjoe, en daar is die eerste maand amper verby met soveel goed wat gebeur het. Ek staan net in verwondering en kan party dae nie glo hoe vinnig die HERE werk nie.

Su-Hannie het vir Hettie geneem vir haar mammogram en biopsie by Universitas op 12 Januarie, en daar sê hulle sommer dat hulle self met haar wil werk. Dit was die Donderdag. Daar word toe onmiddelik ‘n been scan aangevra plus ‘n Xstraal van die bors aangesien hulle nie van die wand van die gewas in die regter bors gehou het nie. En dan moet sy sommer die volgende Donderdag die dokter sien by die kliniek, so dit beteken toe dat sy vir drie of vier dae in Bloem moes wees.

Ek het toe besluit ek sal maar instaan en haar vat alhoewel ek nie juis meer so kan rondgaan nie. Die ry is alles reg, maar die gevolge is nie altyd lekker nie, maar met drie dae om te herstel voor ons hoef terug te kom was dit nie ‘n groot probleem vir my nie. Sy het toe die Dinsdag die been scan laat doen en die Xstraal. So die 19 de is ons terug hospitaal toe vir ‘n vinnige sonar van die buik en lewer, en toe moes ons maar gaan wag vir die dokter.

Ons was sommer voor in die ry en die dokter spot nog met haar dat hy eintlik haar leêr wil terug sit want sy is net probleme. Vir die wat haar nie ken nie, sy aard nogal na haar pa en kan ook ‘n goeie plaatjie wees as sy wil, so sy het dadelik ‘n skerp antwoord vit hom gehad. Hy kyk toe na al die uitslae en sê toe vir haar eintlik moet hulle nie wag tot volgende maand nie want onkologie gaan in elk geval vra dat hulle die bors moet verwyder. Sy vra toe weer of hulle nie altwee kan verwyder nie want dan is dit agter die rug en hoef sy nie verder bekommerd te wees nie. Hy stem toe heelhartig saam en sê toe dat hy twee kansellasies het vir die volgende dag en hy sal sorg dat sy dan sommer die volgende dag gedoen word. Toe sit ons nou met ‘n probleem want elke vorige keer het sy maar haar hospitaal tassie gepak maar nie die keer nie. Maar die dokter wil dit so gou as moontlik doen. Toe is dit vinnig terug gastehuis toe om plek te kry waar ek verder kon bly, en haar ingeboek te kry.

En daar is dit Vrydag en is sy so teen elfuur in operasie saal toe, en toe ek haar weer 5 uur sien toe is sy wakker en seer. Wat ons toe eers uitvind in die hospitaal is dat hulle toe ook die kliere onder die linker arm ook verwyder het, en kan jy sien hoe lê die hale tot amper by haar elmboog so vêr het hulle gedelf. En sommer binne die eerste paar dae is haar linker skouer wat almal net gesê het dit inflamasie is ook beter. Dit is en bly vir ons ‘n groot gebeurtenis omdat sy so gekla het maar almal net na die bors kyk met die ekstra bors, en die ander bors en kliere vermy, of as inflamasie afmaak.

So nou is ons onsettend bly dat dit agter die rug is, en dat ons nou kan uitsien na verbetering met die wete dat die kanker wat hulle kon verwyder weg is. Sy behoort nou volgende week uit te vind of hulle alles kon verwyder, en dan seker die dreineringspype uithaal. Daarna moet ons wag vir onkologie wat oor ‘n maand sal besluit wat nog nodig is.

Met myself is dit maar net aanhou. Die uitsaaïngs na die nek, regter skouer en skedel is die goed wat seker die meeste nuwe seer veroorsaak. Al die ou seer is nog daar, die lewer, regter nier, die diarieë, buik wat opblaas en dan ontplof, dit is nog als daar. Dan is die ou arthiritus ook maar moeilik, maar vir nou is dit eers Hettie wat moet gesond word. Dit is die eerste mylpaal. Die regter skouer sukkel maar en vind ek dit moeilik om baie te tik op die rekenaar en met die muis te beweeg.

Ons het darem oral reën gekry en by Su-Hannie hulle loop die rivier vir die eerstekeer die seisoen. By ons huis weet ek nie wat aangaan nie want ons is nou al amper drie weke op die plaas.

So groete tot volgende keer.

Musiek vir die week is ‘n opname van Be thy my vision. https://www.youtube.com/watch?v=6q7kNr1XCIs

Woensdag 4 Januarie 2017 Begin van 'n nuwe jaar met nuwe dinge

En daar is ons alweer in ‘n nuwe kalenderjaar in. Van die mense hou nog vakansie, maar baie is al terug huise toe en begin voorbereidings om weer terug te gaan werk toe of skool toe. En dit beteken vir die mammas so ‘n blaaskansie in die oggende om net weer tyd aan hulself te spandeer.

Hier by ons op die platteland is dit nogal interessant hoe die lewe op ‘n Maandag en Vrydag verloop vir die mammas. Op ‘n Maandag kom van die mammas bymekaar nadat die kinders by die skool/koshuis afgelaai is om ‘n bietjie te kuier oor ‘n koppie koffie of tee en net te ontspan. Van die mammas gaan dan weer terug huistoe want die kinders sal die week in die koshuis wees, waar ander besig is met ander dinge tot die skool uitkom en dan die kinders kry en huis toe gaan. Dit is nou vir die mammas wat op die plase na aan die dorp bly. Op ‘n Vrydag kom die koshuis mammas weer vroeg om al die inkopies te doen, weer gou ‘n draai te maak en al die ander mammas te groet, en dan weer die langpad aan te vat huistoe vir die naweek. Van die mammas maak maar beurte met die ryery.

So dit begin nou alles weer volgende week hier by ons waar die meeste kinders of in Burgersdorp se skole is, of in Bloemfontein is. Die Bloemfontein mammas maak maar beurte en ry ook nie elke week om die kinders te kry nie.

Vir ons gaan ons nou in ‘n redelike onsekere tydperk in. Maandag gaan ons na Su-Hannie toe sodat sy Donderdag vir haar ma kan vat Bloemfontein toe vir haar uitslae van al die toetse wat hulle verlede maand gedoen het. Die gewas in die regterbors het nogal vinnig gegroei. Ek het so midde die afwagting haar gespot en gesê sy kort nou ‘n bra met plek vir drie borste, want die regterkantse gewas is groot. Verder sal ons maar moet sien wat gebeur. Met haar familie geskiedenis maak ons ons maar klaar vir ‘n dubbele mastektomie aangesien sy al verskeie niggies en tantes verloor het aan borskanker. Ek bly maar op die plaas want dit raak maar moeilik vir my om sover te ry. Selfs net die vinger rondskuif op die tablet of die rondbeweeg van die muis maak dat die regter elmboog seer raak. Maar dit is maar die ou arthritus wat so maak.

Die Carcinoid self gaan maar sy gang. Die uitsaaïngs pla maar veral die agter die regter oor en die nek. Die regteroor is nou meeste van die tyd stokdoof en vol pyn en maak dat ek maar redelik maklik soort van ‘n sinus hoofpyn/migrain kry net in die regterkant van my kop. Dan is daar ‘n limfnode net voor die linker oor wat ook maar laat weet hy is daar en baie oorpyn veroorsaak asook keelseer.

Die gewone ou pyne is maar altyd daar. Die buik bou maar baie gas op en maak dat die gewas teen die regternier druk dat dit voel of iemand ‘n dolk daar indruk, die nek kan maar net so ‘n klein bietjie draai sonder om seer te word, en dan is die diarieë maar altyd daar. Ek het nou juis die week gedink ek is lus vir ‘n bietjie bruin volgraan brood en daar besluit die ou maag dat hy my sommer so 20 keer op een middag toilet toe jaag. So dit maak my maar moeg. Hettie het ‘n goeie uitdrukking daarvoor, veral omdat sy ook geweldig moeg raak. Sy sê die bank en die boude het magnete en trek mekaar altyd nader, en dan moet daar regtig ‘n goeie rede wees om op te staan.

Ons het eers op 26 Desember ons kers ete gehad. Bani en Su-Hannie het op Kersdag reggestaan vir sy familie op die plaas en het almal op die ou einde in die swembad baljaar, en het hulle die volgende dag na ons gekom om saam met ons Kersdag te vier. Dit was nogal baie lekker want dit was nou maar ‘n Kersdag soos ek daaraan gewoond was as kind en later ook as volwassende by ons eie huis. Net ‘n lekker ete met nagereg, en ‘n glasie wyn, en lekker kuier.

Ook lekker met Esthee gekuier oor die foon, en stap haar datum ook vinnig aan. Dit wil nou voorkom of die dokters besluit het op ‘n keisersnit ‘n week voor haar datum, so dan sal klein Lars so begin Maart gebore word. En dan is daar skielik drie kleinkinders. Dan was ek ook baie bly dat ek Maandag met Kobus en Susan kon praat en klink sy weer sommer soos sy geklink het voor haar hospitaal storie. So dit het dit sommer ook vir ons die feesgety lekker afgesluit.

So vir ons is die volgende week nogal moeilik met die gewag om te hoor wat hulle gaan doen en wanneer hulle dit gaan doen, so dink en bid maar vir ons. Die jaar weet ons regtig nie wat alles gaan plaasvind nie, maar gelukkig weet ons dat die HERE is in beheer, en soos die Bybel dit stel “Rom 8:28  En ons weet dat vir hulle wat God liefhet, alles ten goede meewerk, vir hulle wat na sy voorneme geroep is”.

En dan sluit ek maar af soos gewoonlik met ‘n lied wat vir my en Hettie baie beteken. Ek weet dit is al ‘n ou opname, maar dit beteken nogsteeds baie.

Twila Paris He is Exalted

https://www.youtube.com/watch?v=keVPL9HfuJ8