Nou is Barney en Debbie se troue ook agter die rug

Maandag 6 Julie 2015

Ek het in die vorige skrywe gesê dat ek eers na die troue weer iets sal deel, en nou is dit al ‘n week later voordat ek die tyd en krag kry om dit te doen.

Die afgelope 4 weke is regtig oorheers deur Barney en Debbie se troue. Hettie het so hard gewerk om haar serp vir die troue klaar te kry, en op die dag het dit fantasties gelyk. Sy het dit deur middel van “Irish Crochet” gedoen, iets wat selfs gesoute tannies hier op die dorp net van kan onthou maar nooit self probeer het nie. En dan het sy ook die mandjies gehekel en saam met ‘n vriendin die dankie sê boekrolle gemaak het en in die mandjies gepak het. Dit was ook nogal iets besonders.

Die dag self was dit bitterlik koud. Dit het so van 3 uur die oggend gereën en was ek bang dat dit later gaan kapok, maar teen tienuur die oggend was die reën iets van die verlede en het net die koue oorgebly. Die reën het eers weer 4 uur die middag teruggekeer. Die diens was op die grasperk van die gasteplaas gehou met die mense wat op bale gesit het. Daar was darem komberse oor die bale en die mense self het ook elkeen onder komberse gesit. Dit was regtig iets besonders. Ek moes net my boodskap kortknip want die mense het regtig koud gekry. Gelukkig het ek wel die voorreg gehad om my seun se troue te behartig en is een van my begeertes wat ek nog gehad het en voor geleef het, agter die rug.

Die onthaal was gelukkig in die hase hok gehou wat onder dak is en goed toegemaak met sink is. Dit het so ‘n mooi atmosfeer geskep. Die kos was uit die boeke uit want die persoon wat dit gedoen het is opgelei as ‘n Cordon Bleu chef. Die troukoek het seker agt lae koek gehad en kon net sowel as voorbeeld in die “Koekedoor” program op Kyknet gebruik word, met elke laag verskillend.

Vir die wat fotos wil sien kan maar na Su-Hannie Greyling, ons dogter, se Faceboek blad gaan en na die fotos kyk. Sy het ‘n album daar met al die fotos. Die album se naam is Barney & Debbie Erasmus. Ek hoop die link sal werk: Trou album https://www.facebook.com/suhannie/media_set?set=a.10152942283805849.1073741859.681245848&type=3

Nou is ons weer terug in die normale gang van die lewe. Hettie het verlede week so ‘n blaaskans gevat met die kunsklasse en begin nou weer more met die eerste klomp studente by die huis. Dit gee my gelukkig kans om my volgende uitdaging, hopelik my laaste boek wat ek moet skryf, ook klaar te kan kry. Hettie het die naam vir my gegee, en gevra ek moet dit maar skryf want daar is sovele interpretasies van Johannes se Openbaring dat baie mense eerder boeke oor Openbaring lees en dit glo, as wat hulle werklik die boek lees en verstaan waaroor alles gaan. Die Left Behind reeks is ‘n tipiese voorbeeld waar ten spyte van die feit dat die skrywers dit bemark as Christen fiksie, mense dit glo as die waarheid en wat in die toekoms gaan gebeur. Vir hulle wag daar egter ‘n baie groot ontnugtering. En die skrywers wou net geld maak. Dit is hoe die reeks boeke self deur die Christelike pers uitgebeeld word: “In 2007 the Evangelical Christian Publishers Association (ECPA) recognized the Left Behind Series at its CBA & ECPA Awards Celebration in Atlanta, Georgia with the ECPA Pinnacle Award. ECPA President Mark Kuyper said, "In many ways this series established Christian fiction as a significant category in publishing in general." 

Met die gesondheid wil ek net graag duidelik maak wat ek in my een van vorige skrywes genoem het. Die kanker is in fase 4 wat beteken dat die dit versprei het na ander organe in die liggaam, en dat dit ook na die limfkliere versprei het. So in my geval het dit versprei na die lewer en is daar volgens die doktors ook verskeie limfkliere wat ook kwaadaardig is. Die hoof gewas self is ook baie groot en soos ek dit nou voel seker hier oor die 70 by 40 mm groot. Ek kan nie bepaal wat sy ander afmeting is nie, maar neem aan dit is ook al groter as die 30mm wat dit met die vorige duidelike CT scan gewees het amper 2 jaar gelede, aangesien die gewas maar baie druk teen die regter nier en ander organe in die buik, wat op hulle beurt weer baie pynlik is.

So ek leef maar so van doelwit na doelwit. Vir nou is my volgende doelwit die boek wat klaar geskryf moet word en dan moet ek nog die vertaling ook doen. Daarna weet ek nou nog nie, maar ek glo dat dit dalk ons 43 jarige huweliksherdenking sal wees, en dan dalk die somer. Die tyd sal maar leer. Soos dit deesdae voel wonder ek baie dae of ek nog die boek klaar gaan kry, maar gelukkig weet ek dat die HERE my die krag gee en nog sal gee om hierdie doelwit te kan behaal.

Groetnis hier uit die Karoo.