14 Maart 2016 Die oggende raak al hoe kouer.

En daar is ons in die middel van Maart met die skool vakansie om die draai. Dan het groot gedeeltes van ons land baie reën gekry en het droogte geteisterde dele weer in vloede omgeskakel. Maar ons is nie in beheer van dit nie, so moet ons dit aanvaar wat die HERE vir ons gee.

Dieselfde geld maar vir my met my gesondheid. Die een dag beter en dan weer sleg. Ek was nogal baie geïntereseerd in ‘n verslag van ‘n vergadering in die VSA wat spesifiek gehou is vir Carcinoid pasiënte. In die verslag is genoem dat Interferon, ‘n tipe chemo wat baie gebruik word by persone met klein (1mm en kleiner) gewasse, eintlik nie werk nie want die oomblik wat jy stop gaan die gewas maar net weer aan. Myne is so ‘n bietjie groter met afmeetings van 70x32x29 mm, en dit was twee en ‘n half jaar gelede.

By my is die kanker eintlik net ‘n bysaak, maar is dit die newe effekte en fisiese effekte wat dit moeilik maak. En dan die pyn. Ek weet koffie veroorsaak gloede, en ek weet ek is so op die drumpel tussen pellagra en nie op ‘n daaglikse basis. Dan juk my arms en bene en dan nie. Diarieë is ‘n konstante probleem, met gemiddelde besoeke aan die toilet hier om en by die 20 keer per dag. Dan is die grootste probleem vir my die grote van die gewas. As gevolg van sy plasing, om die hoof bloedvaat wat voeding van die dunderm na die lewer neem om ‘n persoon te voed, kan die medici dit nie kleiner maak nie. Hulle het al die metastase na die lewer toe verwyder, maar ek weet ook dat dit al amper twee jaar gelede was, en die lewer is maar weer seer. Dan is daar die feit dat my dunderm maar so 12% van ‘n normale persoon se lengte is, wat weer maak dat ek nie altyd al die voedingstowwe kan op neem nie. Minimum lengte van jou dunderm moet 120cm wees om te verseker dat jy genoeg voeding opneem, maar my is so 30 cm korter.

Nou het die geveg begin oor spasie in die buik. Met die laaste operasie toe hulle die blokkasies in die dun en dukderm omlyn het en die lewer metastase verwyder het, was die ou Proffie se antwoord dat daar darem nog so ‘n klein beweging moontlik is vir die aar om te beweeg. Nou het dit so verander dat elke keer wat ek of iets drink of eet, ek sommer summier toilet toe gestuur word sodat iets kan uitkom om plek te maak vir dit wat ek nou net ingesluk het. En dan voel jy die heel tyd of jy wil oopbars, wat nie ‘n lekker gevoel is nie. Ek sal half kan sê dit voel of jy Eno’s moet drink want jy is nou duk.

So al hierdie goeters in my buik baklei om spasie te kry, want die gewas word maar net groter en groter, en die medici kan dit nie kleiner maak nie. So die niere kla want alles druk teen hulle, en dan kla die lewer, en dan kla die gewas die hele tyd. Die afgelope week het my slaappatroon ook verander aangesien ek nou moet opstaan in die nag om twee of driekeer net van water ontslae te raak sodat die pyn kan verminder. En dan ontwater jy en moet weer water drink en dan moet jy weer gaan plek maak vir die water wat jy nou net gedrink het. En so is dit maar ‘n wilde kringloop. Bo in, onder uit.

En dan is dit die al ewige moegheid wat my bykom. Net buitekant toe en terug terwyl ek ‘n vleisie op die vuur gooi maak dat ek ‘n carcinoid krises ervaar, waar die bloeddruk val, al die bene en arms voel asof hulle nie daar is nie, en gloede kry. So dit is maar my normaal van nou af. More se normaal lyk dalk anders, maar gaan verseker nie beter wees nie, alhoewel dit my darem so nou en dan ‘n blaaskans gee.

Verder gaan dit goed. Die kleinhond wat Hettie gekry het leer sommer baie vinnig. Hy is regtig ‘n plesier, al is my en Hettie se hande vol van klein tandjies bytmerke wanneer hy wil speel. En hy soek haar heeltyd wanneer sy winkel toe gaan of potte toe. Maar hy kom darem tot bedaring.

Ek is nou ook bly die skrywery is nou klaar, en nou gaan ek maar kyk of ek so oor die volgende paar weke die boek oor die uitleg van Openbaring ook op video kan vaslê, en op Youtube plaas by al die ander videos. Ek sal maar so hoofstuk per hoofstuk doen, want dit is nogal ‘n lywige dokument, en as ek eers begin praat dan kan ek mos nie ophou nie. So ek weet nie hoelank dit gaan vat nie. Die opname sal ek maar net in Engels doen want dan kan ek meer mense daarmee bereik. Sal maar sien hoe vêr kom ek daarmee.

Net as ‘n opdatering van die sangeres waarvan ek in my vorige skrywe van gepraat het, is toe verlede week Dinsdag begrawe. Vir die wat dit dalk op my Facebook gemis het, hier is wat haar man daaroor geblog het. http://thislifeilive.com/dust-to-dust/

So tot volgende keer, hou my maar ingedagte en gebede, want ek het dit regtig nodig. Arrie warrie.