Woensdag 18 Desember 2013.

Vanoggend is Hettie en ek gou winkel toe om die nodige rantsoen by ons “spens” te gaan koop. Dit is vir my nog steeds ‘n aanpassing om te ervaar dat almal wat jy sien jou groet en sommer net in die middel van die pad staan en gesels. Maar dit is wat lekker is van so ‘n klein dorpie. Soos die Italiaanse vrou wat so skuins agter ons bly wat net wil praat en kla dat sy die huis so vyf jaar gelede gekoop het maar nie besef het dat dit nie een nie maar vyf standplase insluit, en nou het sy ‘n baie groot area het om instand te hou.

Met die gesondheid is dit weer een van daardie dae wat ek maar so van pynpil na pynpil leef. Ek is baie bly dat ek dit darem kan gebruik. Ek wens net daar was ‘n pil vir die gloede, maar so ‘n pil is nog nie ontwerp nie.

Dit bring my by die volgende stukkie inligting wat ek wil deurgee vandag. Die behandeling wat ‘n persoon kan kry vir die kanker is maar redelik dieselfde prosedure as enige ander kanker. Die eerste opsie is om soveel as moontlik van die kanker verwyder. Dit het hulle met my gedoen 18 jaar gelede. Vir my kan hulle ongelukkig niks verder verwyder nie. Dan kan hulle met chemo toedienings die gewas se groei vertraag. Dit beteken dat jy ses keer daagliks jouself moet inspuit, asook elke week nog by die onkoloog moet uitkom. Dit vertraag net die groei van die gewas by tussen 30 en 50% van gevalle. Ek het dit in die verlede gehad en is verseker nie lekker nie. En dit was nie eers so intensief soos hulle dit vandag doen nie. Ek is ook maar een van die meer as 70% wat dit nie voor gehelp het nie. En dan is daar die opsie wat ek moes volg, en dit is om maar verder voort te gaan met pyn medikasie.